MARCIANUS vel MARTIANUS

MARCIANUS vel MARTIANUS

Imperator Orientis. Natus in Illyrico, humili locô, ex patre milite, praeliô contra Gensericum Vandalorum Regem in Africa infelicibus Asparis Ducis auspiciis commissô, captus est: Quem cum Rex quiescentem sub dio ab Aquila, ne Solis aestus ei officeret, protectum animadvertisset, A. C. 431. mox liberum remisit Constantinopolim, postquam ab ipso pacem cum Vandalis aeternam stipulatus esset. Sic Fatis ostensus, post Theodosii Iunioris obitum a Pulcheria huius sorore, in Imperii torique societatem receptus est, eâ tamen lege, ne ipsam annis iam gravem attingeret, A. C. 450. die 29. Iul. vel iuxta Chronicon Alexandrinum die 26. Aug. Tridoô post, Edictô contra hareeticos promulgatô, Episcopos Pfeudo-Synodô Ephesinâ depostos aut in exilium eiectos revocavit. Chalcedone dein Concilium Oecumenicum IV. sexcentorum triginta Praesulum convocavit, ipsique cum Pulcheria Augusta praefuit: Nos, inquiens, ad confirmandam fidem, non ad ostendendam potentiam, Constantini Imperatoris pii exemplô, interesse Synodo volumus, ut mventâ veritate dissidia tollantur. In eo igitur doctrina priorum Conciliorum confirmata, Eutychianismus cum Auctore, ut et Dioscorus, damnatus, ac decretum est: Mariam nontantum Christiparam, sed et Deiparam nominandam esse. Clericis autem Monachisque interidctum, neseculares causas susciperent, aut in duabus Ecclesiis ministrarent. Porro in gratiam Flaviani occisi, cui Anatollus successerat, sedes urbis Antiochenae ac Alexandrinae praelata est: Cui cum Leo Episcopus romanus contradiceret, qui tamen reliqua omnia approbaverat, ortum inde de titulo Universalis infelix certamen est. Interim Imperator cum Persis Vandalisque pacem continuavit: Nobades Blemyasque Aethiopiâ proplapsos per Florum repressit: Valentiniano Imperatori Occidentis auxilia summisit contra Attialam, cuius, filiae suae Placidiae coniugium affectantis, primo arcum per quietem fractum vidit, mox mortuum esse audivit, A. C. 454. Obiit A. C. 457. die 26. Ian. aetat. annô 64. Princeps morum sanctitate, Orthodoxiae zoelô, charitate in pauperes, regiminis felicitate, pacisque studiô inclitus: Unde vox eius: Donec in pace vivere licet, non decet Principem arma sumere. Vide Marcellinum Chron. Evagrium l. 2. Nicephorum l. 14. Iornandem c. 49. Zonaram tomô 3. Procopium, Ioh. Laetum Comp. Histor. Univ. etc. ut et infra in voce Martianus. Servat Imperatoris huius memoriam hodieque columna ex marmore Constantinopoli, 15. circiter pedes alta, in cuius apice imaginem eius olim Statuamque stetisse, ex baseos inscriptione colligitur, quae sie habet:

PRINCIPIS HANC STATUAM MARCIANI

CERNE TORUMQUE

ER EIUS VOVIT QUOD TATIANUS

OPUS.

Ubi quod teri quoque eius mentio fiat, ibi eor Imperatoris repositum, sub ipsa vero pyramide corpus situm esse, conicit Iac. Sponius Itinerar. Graeciae Part I. p. 225. ubi columnae huius, Petro Gyllio praeteritae, icunem exhibet.